نخستین طراح حرفه‌ای پوشاک زنان در ایران چه کسی بود؟

آورده‌اند که زینت جهانشاه به همراه پدرش، سرهنگ حبیب‌الله فرود (سرپرست محصلان وزارت جنگ آن دوران) ایران را به مقصد آلمان ترک کرده بود و پس از چند سال زندگی در سوئیس، آلمان و فرانسه و فراگیری هنر خیاطی و طراحی مد و اداره‌ بوتیک نزد طراحان و مدسازان مطرح آن زمان از جمله پیر بالمن در سال ۱۳۲۱ به همراه همسرش که یکی از افسران نظام بود به ایران بازگشت و در بدو ورود به کشور، اقدام به افتتاح یک لباس‌فروشی و خیاط‌خانه در خیابان امیریه شهر تهران کرد.

این بانوی هنرمند در مدت سه ماه موفق شد نود دست لباس زنانه برای هنگام صبح، عصر و شب تولید کند و با پوشاندن به تن مانکن‌‌ها و دخترها، آن‌ها را در معرض مشاهده پانزده تن از زنان از فرنگ برگشته که با مد روز اروپا آشنا بودند قرار دهد.

طراحی لباس‌های جهانشاه آمیخته‌ای بود از مدل‌های غربی و دید شخصی خودش. نام‌گذاری لباس‌ها از روی گل‌ها یا فصول انجام می‌شد و جنس پارچه‌ها از لمه و مخمل انتخاب می‌شدند.

او در ادامه مسیر سعی کرد تا کت و دامن‌هایش را متناسب با اعتقادات دینی زنان ایران و پالتوها و آستین‌هایش را آزاد و سرخودگشاد و یقه‌دار طراحی کند.

این زن پس از ده سال از افتتاح مغازه لباس‌فروشی و خیاط‌خانه خود به فکر استفاده از مدل لباس‌های قدیمی در کار خود افتاد و با الهام از موزه مردم‌شناسی مانتویی را طراحی کرد که شبیه ردای مردان قدیمی بود و آستین‌های گشادی داشت که با استقبال فراوانی روبرو شد.
او که تا سال ۱۳۷۴ خورشیدی به کار خیاطی و مدسازی ادامه داد، در حقیقت شروع‌کننده راهی شد که ابتدا توسط فرزندش و سپس دیگران ادامه یافت.