توجه به طراحی در بازار رقابتی پوشاک بیشتر شده است / گفت‌وگو با مجتبی مزروعی

 مجتبی مزروعی فارغ‌التحصیل رشته مدیریت است و چند سالی است با راه‌اندازی کارخانه پوشاک، در زمینه تولید پوشاک بانوان با نام یوتاب فعالیت می‌کند. او که لباس مجلسی و مانتو را در بازار داخلی و خارجی ارائه می‌دهد در گفت‌وگو با هنرآنلاین گفت: سال 87 بازدیدی از چند برند ایتالیایی مانند آرمانی داشتم و مذاکراتی انجام دادیم تا با آن‌ها تولید مشترک داشته باشیم، اما انجام تحریم‌ها مانع از این کار شد. 

مزروعی ادامه داد: به دلیل علاقه‌ای که به موضوع پوشاک داشتم و اطمینان به اینکه روزی سبک پوشش ایرانی و نگاه مردم به تولیدات ایرانی عوض می‌شود، از همان زمان فعالیت خود را در زمینه تولید پوشاک آغاز کردم. تولید پوشاک در ایران بهتر از کارهای دیگر نیست، اما بد هم نیست و من از روند کاری خود در این چند سال راضی هستم.

او در مورد نحوه آغاز کار تولیدی خود گفت: شریک من امیر کربلایی کاملاً با موضوع پوشاک آشنا بود و در نسلی از تولیدکنندگان پوشاک پرورش یافته بود. بنابراین کار ما با نظرات او آغاز شد و مدیریت کارگاه و ارتباط با طراحان به عهده اوست و بخش مدیریتی و بازاریابی بر عهده من است.

مزروعی با اشاره به نحوه بازاریابی و فروش پوشاک ایرانی گفت: بازار لباس زنانه و مردانه تفاوت زیادی با هم دارند و حتی انواع پوشاک زنانه نیز با هم متفاوت هستند. بخش بزرگی از پوشش خانم‌های ایرانی مانتو است که رقابت خارجی در آن کم است. به جز ایران، در کشورهای ترکیه و مالزی مانتو تولید می‌شود که با توجه به عدم صادرات مالزی به ایران، بخشی از مانتوهای ترکیه وارد کشور ما می‌شود.

مزروعی افزود: اما 80 درصد مانتوهایی که به نام ترک در بازار فروخته می‌شوند ایرانی هستند و تولیدکننده‌ها به دلیل فرهنگ خرید جنس خارجی که در مردم ما وجود دارد مجبور هستند محصول خود را با نام خارجی عرضه کنند. حتی اگر مانتو از ترکیه وارد شده باشد جنس درجه سه است، چون مانتوی درجه یک ترک بالای دو میلیون تومان قیمت دارد و وارد بازار ایران نمی‌شود.

او با اشاره به نقش مهم رسانه‌ها و صداوسیما در ترغیب مردم به خرید جنس ایرانی گفت: مطمئن هستم این فرهنگ غلط از بین خواهد رفت و اگر تولیدکننده داخلی محصولی با کیفیت و با طراحی خوب عرضه کند مردم آن را می‌خرند. کیفیت بعضی از محصولات ایرانی بسیار خوب است و حتی تولیدی ما از ترکیه سفارش تولید لباس مجلسی دریافت کرد.

مزروعی با بیان اینکه در شهرک صنعتی گیلان مشغول کار است گفت: هزینه کارگر و سایر هزینه‌ها در ایران خیلی کمتر از ترکیه است و این موضوع می‌تواند در ارائه محصولی با قیمت مناسب تأثیرگذار باشد. اما مشکل بزرگی که در بیشتر کارگاه‌های پوشاک ایران وجود دارد چیدمان غلط کارگاه‌ها است.

او ادامه داد: به جز برندهای مطرح پوشاک ایران، در 80 درصد تولیدی‌های ما یک کارگر تمام مراحل دوخت لباس را انجام می‌دهد. اما اگر چرخ‌ها به شیوه زنجیره‌ای چیده شوند و هر کارگر مسئول دوخت یک بخش مانند یقه، سه‌جاف، جادکمه و... باشد هزینه تولید بسیار پایین می‌آید و کیفیت کار هم بالاتر می‌رود.

مزروعی با بیان اینکه سیستم زنجیره‌ای در همه دنیا جا افتاده است گفت: کمبود اطلاعات تولیدکنندگان و آموزش ندیدن آن‌ها باعث شده این شیوه را به کار نبرند. در تولیدی خود ما تا 2 سال قبل به شیوه سنتی کار می‌شد، اما دکتر وزیری، طراح شرکت گپ انگلستان این شیوه را به من آموخت و به این ترتیب هزینه دوخت لباس 60 درصد پایین آمد. ضمن اینکه ایرادات کار بهتر قابل پیگیری و رفع شدن است.

او در مورد نحوه طراحی محصولات گفت: در سال‌های اول طرح‌های ما همه کپی بودند، اما از 2 سال پیش 3 طراح لباس استخدام کردیم، چون متوجه شدیم خانم‌ها به دنبال مدل‌های جدید و خاص هستند. آن زمان مدل‌هایی تولید کردیم که در بازار با استقبال مواجه نشد چون همه تولیدی‌ها آن مدل‌ها را تولید می‌کردند. الان بازار بسیار رقابتی شده و طراحی بسیار مهم است، بنابراین با طراحان قرارداد بستیم و حالا طرح‌های ما در بازار حرفی برای گفتن دارند.

مزروعی در مورد حضور پوشاک ایرانی در بازارهای خارجی گفت: با توجه به اهمیت کیفیت پارچه در بازارهای اروپایی، بعضی از برندهای ایرانی با افزایش کیفیت محصول خود توانستند حتی به اروپا محصول صادر کنند. آن‌ها با شرکت در نمایشگاه‌های خارجی و معرفی محصولات خود توانستند به بازار اروپایی راه پیدا کنند.

مزروعی افزود: روسیه کشور قدرتمندی است که تولید پوشاک ندارد و واردات زیادی در این زمینه دارد، ولی ما نتوانستیم به این بازار مناسب دست پیدا کنیم در حالی که تولیدکننده ایرانی با ورود به بازار روسیه می‌تواند سود بسیاری به دست آورد. برای این کار باید کیفیت محصولات ما بالا برود و حتماً در نمایشگاه‌های خارجی شرکت کنیم تا توانایی خود را به آن‌ها معرفی کنیم.

او با اشاره به مشکلات صنعت پوشاک در ایران گفت: ما از اصفهان به شهرک صنعتی گیلان رفتیم چون آستارا از سال‌ها پیش بازار پوشاک است و ما خواستیم به بازارهای شمال ایران دسترسی پیدا کنیم. اما با وجود سرمایه‌گذاری در تولید ایرانی، مشکلات زیادی برای ما ایجاد شد و دولت حمایتی از ما نکرد. شهرک صنعتی شرایط مناسبی ندارد، تسهیلاتی به ما پرداخت نشد و شرایط به قدری بد بود که تصمیم به نقل مکان کارخانه داشتیم، اما همچنان مقاومت کردیم و به کار خود ادامه دادیم.