حد نهایی مد در سالن‌های خاص و اشرافی

مد برتر high fashion واژه‌ای است که به عنوان معادل واژه فرانسوی haute couture استفاده می‌شود. قرار گرفتن نام "اوت کوتور" بر یک لباس نشانه نهایت تجمل، ارزش و افتخار برای طراحان لباس، مدشناسان، خریداران و فروشندگان است. این طبقه‌بندی لباس که صرفا برای خیاطی زنانه استفاده می‌شود از قرن 19 برای لباس‌هایی که چارلز فردریک ورث انگلیسی در پاریس تولید می‌کرد استفاده شد. با گذشت سال‌ها، استفاده از این نام و شیوه دوخت لباس همچنان شهرت زیادی دارد.

این واژه فرانسوی در واقع لقبی است که به افراد هنرمندی داده می‌شود که شرایط خاصی داشته باشند و به هر کسی نمی‌توان لقب coutureier داد. دریافت این لقب مستلزم گذراندن سختی‌ها و کارکردن‌های بسیار است و استفاده از آن نشانه بالاترین کیفیت و ارزش و استفاده از بهترین متریال در دوخت است. اعطای لقب کوتوریر به طراحان لباس از طریق اتحادیه حرفه‌ای اوت کوتور انجام می‌شود که از سال ۱۹۴۵ قوانین خاصی را برای این کار به ثبت رسانده است. این اتحادیه هر سال فهرست موسسات مدی که مجاز هستند از عنوان اوت کوتور برای کارهای خود استفاده کنند را منتشر می‌کند.

متقاضیان دریافت این لقب باید شرایط خاصی داشته باشند. هر سالن اوت کوتور باید حداقل ۱۵ کارمند تمام وقت داشته و هر سال دو نمایش برای فصل‌های بهار- تابستان و پائیز- زمستان داشته و در هر فصل حداقل ۳۵ دست لباس را نمایش دهد.

از سوی دیگر لباس‌هایی که عنوان اوت کوتور دارند هم شرایط خاصی دارند. طراحی این لباس حتما باید در سالن کوتور انجام شود و یک مدیر مسئول تمامی مسئولیت آغاز تا پایان این طرح را بر عهده گرفته و مواظب همه حقوق مشتری خواهد بود. طرح لباس در یک ملاقات خصوصی برای مشتری نمایش داده می‌شود و اگر مشتری نتوانست در آتلیه و یا سالن حاضر شود نماینده طرح نزد او می‌رود، یا با ارسال فیلم ویدئویی طرح را به مشتری نشان می‌دهد.

هر طرح لباس مخصوص یک مشتری است و متناسب اندام و سایز او اجرا می‌شود. برای هر لباس اوت کوتور فقط یک الگو طراحی می‌شود و اجازه تکثیر یا کپی آن نیست. یک خانم خیاط از ابتدا تا انتها به صورت انحصاری روی مدل لباس کار می‌کند، در حالی‌که یک اتاق مخصوص به خود دارد تا کار او با لباس مشتریان دیگر تداخل نداشته باشد.

از روی طرح، لباسی با یک پارچه خاص به عنوان نمونه دوخته می‌شود تا از اتلاف هزینه و خراب شدن پارچه گران‌قیمت چند هزار دلاری جلوگیری کند. نمونه باید دقیقا عین خود طرح باشد و افراد آموزش دیده این مدل را با برش های دقیق و یک‌دست اجرا می‌کنند تا مشتری بتواند ذهنیات خود را مشاهده کند، همچنین هر لباس باید حداقل ۳بار نوبت پرو داشته باشد.

نکته مهم و جالب در مورد لباس‌های اوت کوتور این است که به جز سرشانه و درز پهلو، تمام قسمت‌های لباس شامل پس‌دوزی، تودوزی، رودوزی و ... با دست دوخته می‌شود. برای هر دست لباس باید ۴۰۰ تا ۷۰۰ ساعت وقت گذاشته شده و هر لباس با توجه به پارچه و طرح باید حتما آسترکشی شود.

هر سالن اوت کوتور پارچه‌های مخصوص به خود را دارد که به صورت انحصاری طراحی و تولید می‌شوند. این پارچه‌ها بسیار ارزشمند و مجلل هستند و به هیچ عنوان قبل از فصل نمایش در بازار دیده نمی‌شوند. ماهرترین گل‌دوزان و قلاب‌دوزان در این سالن‌ها کار می‌کنند و کسانی استخدام می‌شوند که دستانی ظریف برای دوخت لباس داشته باشند. استفاده از متعلقاتی مانند کیف،کفش،کمربند،دکمه و... با ساخت مجلل و کیفیت عالی به شکل منحصر به فرد انجام می‌شود.

طراحان لباس برای دریافت این لقب و نگهداری آن به سختی تلاش می‌کنند، اما فروش این لباس‌ها به دلیل گران بودن و مشتریان محدود آنها زیاد نیست. مشتریان اوت کوتور معمولا از بین هنرپیشگان، پرنسس‌ها و شاهزادگان هستند. از صـدها موسـسـه اوت کوتور که در سـال‌های 1950 فعال بودند در حال حاضر فقـط 10خانـه مد در فرانـسـه دارای استانداردهای لازم هستند و علاوه بر آن 4 خانه مد غیـر فرانـسـوی از جمله جورجیو آرمانی و اله ساب عضو کلوپ اوت کوتور هستند.